Stina e plazhit ka filluar dhe me vendim nga Qeveria, që të marrësh lejen për të shfrytëzuar plazhin, subjektet private duhet të kenë edhe roje në kullat e vrojtimit. Të vetmit që janë interesuar për të marrë lejet, kanë qënë vetë administratorët e plazheve që kanë marrë përsipër të bëjnë edhe vrojtuesin.
Disa gojëligë thonë se kjo është sa për sy e faqe. “Pronarët barkderra as nuk hipin dot te kullat e vrojtimit, por edhe nëse hipin, nuk do kenë takat të vrapojnë dhe të hidhen në det për të shpëtuar ata që po mbyten” – u shpreh një plazhist.
Por një pronar plazhi, që sapo kishte marrë liçensën si vrojtues, i hodhi poshtë këto pretendime kokëpalarësh.
Ismihal Kokodardha thotë se kulla e vrojtimit ka rëndësi jetike për mbarëvajtjen e plazhit të tij dhe se ai vetë hipën në kullë, herët që pa gdhirë dhe zbret vetëm kur mbyllet plazhi. Madje, ai aty pinte edhe kafen e mëngjesit.
“Të gjithë pronarët e tjerë e kuptojnë rëndësinë dhe leverdinë e këtyre kullave vrojtuese. Ja unë vetë, që herët në mëngjes, hipi lart dhe vrojtoj nëse puntorët e mi i kanë nxjerrë të gjitha shezlonget, nëse i kanë rreshtuar në rregull. E kam qejf estetikën, ngaqë kam pak dell artisti” – u shpreh Kokodardha duke shtuar se kulla e vrojtimit e ndihmonte edhe të vëzhgonte se mos ikën ndonjë plazhist pa paguar çadrën.
“Janë bërë fare të pafytyrë shqiptarët sot. U dhimbsen ato shtatë mijë lekë të qelbta që japin për një çadër dhe dy shezllongje. Shiko ç’rërë ka plazhi, na i merr të keqen edhe Dubai dhe me çmime badiava fare.” – shpjegoi Kokodardha duke mos ia ndarë shkimin një çifti që sapo i erdhi në plazh.
Pasi i fishkëlleu punëtorit dhe i tregoi me gisht myshterinjtë e rinj, nisi të tregonte marifetet e plazhistëve që duan, ku e ku, të ta fusin.
“Vijnë vetëm dy veta në fillim dhe paguajnë dy shezllongje dhe kur punëtori nuk e ka mendjen, fap, rrëmbejnë ndonjë shezllong nga çadra që kanë afër. Duan të kursejnë atë shtatëmijë lekshin e qelbët” – rrëfeu pronari i plazhit duke treguar se njëherë pati idenë ti lidhte shezllongjet me zinxhirë pas çadrave, por pastaj kishte ndërruar mendje.
“Nuk jemi barbona që të bëjmë nga këto gjëra. Kam fytyrë e namuz dhe tek e fundit burri për një nder jeton. Pastaj njeriu nuk duhet ta prishë qederin vetëm për kaq gjë, sepse lekët e shezllongut, ja marr te birrat e te restoranti” – tha Kokodardha duke shtuar se plazhi i tij ka rregullore strikte.
“Nëse vjen këtu, do pish e do hash te restoranti im. Ndryshe ta bëj makinën viza-viza e ti çaj gomat me kaçavidë. Kur jam në kullën e vrojtimit, nuk shoh nga deti, se nuk më jep lek uji e kripa. Shoh nga rëra, nga çadrat, nga restoranti e nga parkingu. Aty i bëj sytë katër.” – sqaroi Ismihali duke përmendur se që nga kulla e vrojtimit, ai mund të shihte edhe nëse i vinin ata të tatimeve.
Kur e pyetën si ja bënte në rastet kur mund të kishte nevojë për ndihmë ndonjë pushues në det, ai u përgjigj se në det përgjegjësinë e ka vetë plazhisti.
“Nëse futesh në det, dmth ti di not. Ndryshe mos të të hajë bitha të lahesh. Rri aty në breg e mos u largo” – deklaroi pronari duke shtuar se aty në rërë ishte zot ai vetë, ndërsa tutje në det, zoti ishte vetë Zoti.
